Het is vandaag zaterdag en ik heb weekend dienst! Dat betekent vanmorgen om 8.00u in het kamp om de Morning Foodline te doen. We zijn op zaterdagen maar met 3-en, dus er is best wat te doen, maar ook tijd om te kletsen. Ik werk samen met Sophie en Sherry en vraag ze de oren van het hoofd over de ins- en outs van het kamp. Weer worden er wat zaken een beetje duidelijker. Maar ook privé leren we elkaar beter kennen.
Bij de Info Desk komen vandaag meerdere residents om zich op te geven als vrijwilliger voor de Shower Support. Mooi om te zien hoe Movement echt sámen werkt met de vluchtelingen. Iedereen is elkaars gelijke.
Helaas hebben we in de Office vandaag te kampen met een kapotte generator waardoor er een groot deel van de dag geen stroom is. We kunnen daardoor geen foodcards printen en lamineren en ook de master-lijsten voor de Afternoon foodlines niet printen. Gelukkig zijn ze bij onze 'buren' van Euro Relief zo aardig om dat voor ons te doen. Net op tijd hebben we ze voor mekaar en kunnen we starten met het uitdelen van eten.
De Info Desk in de Office van MOTG
Vandaag zijn er ook weer wat momentjes die in mijn hoofd blijven hangen. Zo is er een meisje, van ik schat 5 jaar oud, die eten komt halen in de Afternoon Foodline. De regel is dat kinderen onder de 12 niet gestuurd mogen worden door hun ouders voor het eten. Zij moeten dan terug naar hun tent om hun vader of moeder op te halen. Bij navraag gaf dit kleine meisje aan dat ze geen moeder heeft, en dat haar vader buiten het kamp is. (waarschijnlijk ergens illegaal aan het werk) Ik zorg ervoor dat een van de mannen van de foodline haar helpt om het eten alsnog te krijgen. Even later zie ik haar strugglen met de tassen eten en haar fietsje. Na veel bijna vallen en weer opstaan lukt het haar uiteindelijk om richting tent te gaan. Wat een dapper kind!! Zelfs de community volunteer waar ik mee samen werk is er van onder de indruk.
's Middags meld zich een dame bij de Info Desk. In rap Frans maakt ze ons duidelijk dat ze verhuisd is naar een andere tent, en dat ze haar foodcard ingenomen hebben. Ze komt een nieuwe aanvragen. Haar 'nieuwe adres' staat echter nog niet op de Master lijst,. Ze moet zich dus eerst registreren bij Euro Relief of navragen of er een nieuwe update komt waar ze wel op staat. De Master Lijst is namelijk heilig.
We maken voor nu een tijdelijke foodcard aan die ze dit weekend kan gebruiken zodat ze in iedergeval eten kan krijgen. Maandag kan ze dan als het goed is een nieuwe 'echte' ophalen. De dame in kwestie is erg ontdaan. Eerst moet ze verhuizen, daarna wordt haar kaart ingenomen, en vervolgens kan ze niet direct een nieuwe krijgen. Ze is de wanhoop nabij. Later vertelt ze dat ze daardoor vandaag ook geen eten heeft gehad. We bieden haar direct eten van de Volunteers aan. Maar terwijl we dat voor haar in een tas stoppen gaat ze er vandoor. In zichzelf gekeerd en tegen zichzelf pratend, overstuur. We lopen haar achterna en proberen alsnog de tas met eten te overhandigen. Ze wil daar echter niks van weten. Totaal verbouwereerd blijven Sherry en ik achter. Wat kunnen we doen om haar te bereiken? Je zou denken dat zij en haar kind toch willen eten? Helaas kunnen we nu verder niks aan de situatie veranderen.
Rond 15.30u gaan we tussendoor even naar huis. De Info Desk sluit op zaterdag altijd even na het einde van de foodline. We gaan om 18u terug om de douches af te sluiten. Of in iedergeval die delen van de douche terreinen die 's avonds afgesloten zijn.
Het is apart om in het donker in het kamp te zijn. Het is er rustig. Geen graafmachines, vrachtwagens, catering busjes. Maar wel een paar spelende kinderen en wat mensen die een ommetje maken.
We zijn zeker een half uur bezig om te achterhalen waar de sleutels van alle douches en toiletten zijn. Echt wel weer typisch hoe dat hier kan gaan. Na heel wat telefoontjes komt het uiteindelijk uiteraard toch weer goed. Ook dat is typisch voor hoe het hier gaat ;-)
We sluiten een groot deel van de douches en toiletten nadat we alle ruimtes hebben gecheckt of dat er niemand meer is..
Het is 's avonds niet veilig bij de toiletten. Zeker niet voor vrouwen. De delen die open blijven worden door de politie met enige regelmaat gesurveilleerd, maar dan nog is het echt risicovol om 's nachts naar het toilet te gaan. In het oude kamp Moria waren verkrachtingen aan de orde van de dag. Nog een trauma bovenop die ze al hebben. In het huidige kamp is het wat dat betreft beter, maar zeker nog niet goed.
En dan vanavond:
Vanavond is het feest! Tawab is jarig én hij en Abdul hebben hun ID gekregen. Ze vertrekken woensdag naar Nederland en gaan dan door naar Duitsland. Onno belt me om door te geven dat Abdul het leuk zou vinden als ik ook kom. Ik zeg natuurlijk geen 'nee'. En het is echt een super leuke avond! We gaan uiteten en bestellen allemaal gerechtjes om te delen. Er wordt gelachen, (heel veel) gezongen, speeches gegeven, taart aangesneden, de eigenaar schudt goocheltrucs uit zijn mouw. Kortom, ik geniet ervan! Fijn dat ik hier bij mocht zijn! Zo'n moment geluk vieren voelt heel goed.
Comments