Vanmorgen al vroeg wakker door de storm die om het huis giert. De voorspellingen voor vandaag zijn niet zo best. Windkracht 8 en veel regen. Regenpak maar mee in de rugzak!
Om 10u deze ochtend afgesproken met Lisanne en Sherry bij The Fish Eye. Na een kop koffie stappen we in de auto. Eerste stop is Ergon, daar zit nu het nieuwe kantoor van Movement On The Ground. Het bevind zich in een oude olijfolie fabriek. Van buiten nogal armoedig, maar van binnen al heel mooi aan het worden! Op deze plek worden o.a. ook workshops en taallessen gegeven.
Na een korte uitleg over 'de regels' in het kamp (1 van de belangrijkste is GEEN FOTO'S MAKEN!) en het ontvangen van 'de badge' stappen we weer in de auto en rijden we richting kamp. Foto's kunnen voor heel veel problemen zorgen en worden ook echt tegen de inwoners en NGO's gebruikt. Dus dat is echt een NO GO. Als ik al ergens een foto kan maken, dan altijd in overleg, nooit met een inwoner, en altijd met mondkapje op. Veel foto's van in het kamp zullen er dus niet komen.
De politie heeft er blijkbaar ook een handje van om de vrijwilligers van de NGO's aan te houden en te beboeten bij het niet dragen van een mondkapje in het kamp (300 euro!). Ook buiten het kamp in de auto willen ze je zonder mondkapje vaak aanhouden. Ook al is dat buiten het kamp niet verplicht. Blijkbaar speelt er nogal een ding tussen de politie en de NGO's.
Eenmaal in het kamp aangekomen krijgen we eerst een rondleiding van Lisanne en een hoop achtergrond informatie. Het kamp op lesbos blijkt een politiek wespennest. Veel organisaties met allerlei belangen, het leger, de overheid, de politie. Het is nogal gecompliceerd allemaal. Ik kan mijn vinger er nog niet goed opleggen hoe het nu allemaal precies zit. Bijzonder is ook dat er ineens vanalles gebouwd is voor een bezoek van de paus aanstaande zondag. Dit blijkt vooral een media-ding. Ook dit verhaal lijkt vreemd en niet te peilen. Op mijn vraag 'waarom' krijg ik dan ook het antwoord, dat op alle 'waarom-vragen' eigenlijk nooit een antwoord is. Tsja, ik had al het idee dat het allemaal wat vaag is politiek gezien.
We wandelen alle zones door (Red, Green, Blue & Yellow) Iedere zone huisvest een bepaalde groep mensen. Van alleenstaande mannen tot gezinnen met kinderen. Als je door het kamp heen loopt lijkt het een grote bouwput met Isoboxen en nog een aantal middelgrote tot grote tenten met daarin weer cabines met bunkbeds. Veel stenen, geen groen. Door de stevige wind vandaag wappert en klappert alles aan alle kanten. Het ziet er troosteloos uit. Sommige Isocabins zijn 'uitgebouwd' dmv pallets en plaatmateriaal De bewoners zijn inventief! Restmateriaal ligt er genoeg; het kamp is van 12.000 inwoners naar zo'n 2500 gegaan in een relatief korte tijd. De mensen die ik tegenkom zijn allemaal vriendelijk en zeggen gedag. Iedereen start met een 'Hi, how are you?' En ik merk dat iedereen datzelfde ook terugzegt. Er komt echter nooit een echt antwoord op de vraag. Niet zo gek, gezien de omstandigheden.
We bezoeken ook het kantoor van Movement in het kamp. Lisanne stelt me aan iedereen voor. Blijkt er een vriendin van m'n nichtje ook daar te zijn. Wat een toeval weer, de wereld is soms best klein.
Aansluitend lopen we via de nieuw aangelegde Johan Cruijf Court naar de Wood Workshop waar Mimouna, Onno en Bram met de rest van het Construction Team aan het werk zijn. Onze toppers van Nimeto! Ik zie al snel dat ze helemaal op hun plek zijn daar. Ze kennen iedereen die maar voorbijkomt, weten precies hoe alles werkt, en hebben een hoop lol ook. Ik blijf even daar hangen terwijl Lisanne weer terugloopt naar het kantoor. Om 12.45u moet ik me bij het kantoor melden voor uitleg over de 'Foodline' waar ik vanmiddag bij ingedeeld ben.
Bij de foodline loop ik mee met Mimouna. We hebben zone Red (families) Per tent of cabine (waar dus meerdere gezinnen in kunnen wonen) mag 1 persoon naar de Foodline komen om het eten op te halen voor de hele tent. Wij hebben een lijst met alles bezette tentnummers waarop ook staat hoeveel personen daar geregistreerd staan en hoeveel kinderen er bij zijn onder de 12 jaar. In geval van baby's staat dat er apart bij. Als de mensen aankomen bij de foodline krijgen ze eerst een mondkapje en ontsmettingsmiddel voor hun handen. Vervolgens krijgen ze plastic tas(sen) om het eten in te vervoeren. Ze laten bij ons hun 'Foodcard' zien. Daarop staat het tentnummer, en of iemand zwanger is en/of diabetes heeft. Daar wordt rekening mee gehouden met het soort eten. De Foodline is 2x per dag; 's morgens en 's middags. In de middag krijgen ze ook voor de avond vast eten mee.
Het is rustig bij 'onze' foodline. De enige commotie die ontstaat is bij 2 nieuwe gezinnen die nog geen Foodcard hebben en zich eerst moeten laten registreren bij The Office. Dat zorgt voor een klein beetje spanning. Bij iedere foodline in iedere zone staat overigens politie. In geval van problemen grijpen zij direct in, zo heb ik me laten vertellen. En dat gaat er dan niet zachtzinnig aan toe. Bovendien in dat geval geen eten voor die hele tent.....
Na de Foodline voeg ik me weer bij de studenten. Er is een melding binnen gekomen bij het Construction Team over een lek in de Chai Cabin (de Chai Cabin is een soort foodtruck waar koffie en thee verstrekt wordt aan de inwoners en de vrijwilligers). Ik ga samen met Onno, een trap en een kitspuit op pad om te kijken of we dit probleem kunnen oplossen.
Er blijkt geen 'lek' in het dak te zijn, maar 'gewoon' de aansluiting van het golfplaten dakje wat niet dicht aansluit op de voorwand. Bij harde regen slaat de regen daar onderdoor en wordt binnen alles nat. Beste oplossing hiervoor denken we, is dan toch volspuiten met PUR schuim. Maar dat blijkt niet aanwezig op het kamp. Gezien de regenvoorspelling van vandaag moeten we toch een tijdelijke andere oplossing bedenken, de PUR kan pas morgen gehaald worden. De winkels sluiten namelijk om 15u..... Das dan weer Grieks ten top!
Het enige wat voorhanden is zijn de plastic zakken die bij de Foodline uitgedeeld worden om het eten in te vervoeren. We besluiten daar een stapel van mee te nemen en in alle gaten onder de golfplaat een zak te proppen, zodat deze in iedergeval voor vandaag een soort van dicht zitten. Morgen weer verder!
De rest van de middag is er niet zo heel veel meer te doen. Ik heb een vers in elkaar gelast metalen frame voor een nieuwe picknicktafel gepolijst met de slijptol. Fijn om wat te kunnen doen! Morgen ook daarmee verder.
Al met al een enerverende dag! Een hoop nieuwe mensen leren kennen. Een hoop nieuwe namen ook! Kan ze nog niet allemaal onthouden.
Comments