Vandaag scheen de zon!! De hele dag! Echt heel fijn. Vanmorgen gestart in de Woodworkhop met het verder polijsten van de RVS frames voor de picknicktafels. Daarna samen met Bram (en later Onno) in de zwarte lak gezet.
Daarna aangesloten bij de Painters en dus ook bij Mimouna. Ik heb een van de banken die naar de nieuwe douches gaan een basiskleur gegeven en heb met potlood een ontwerpschets op de zitting getekend. Morgenochtend maar eens even op zoek in het stadje naar fijne penselen zodat ik de decoratie kan gaan aanbrengen. Er zijn namelijk wel kwasten maar die zijn eigenlijk te grof voor het echt mooie werk ;-) Als het goed is zijn de winkels rond 8.00u open dus dat kan dan mooi voordat ik naar het kamp rijd. Morgen hopelijk nog een zonnige dag, dan droogt de verf lekker snel.
`'s Middags weer op een nieuwe locatie in de Foodline gestaan. Deze keer Zone Blue. Hier worden eerst pakketten gemaakt voor mensen die niet zelf naar de Foodline kunnen komen. Deze worden weggebracht en daarna is de Foodline open voor de anderen uit Blue die wel zelf komen ophalen. Het was heel gezellig. Leuk team van Resident Volunteers dat daar staat. De Teamleader was er vandaag niet, maar desondanks hadden we het prima voor mekaar samen. Toffe nieuwe mensen ontmoet weer!
Nieuws van de dag: Er is vandaag een boot vol mensen aangekomen bij het rotsstrand van de Green Zone. Commotie alom. Politie direct ter plaatse. In de Emergency-Appgroup werd aangegeven 'to stay away' en NO PHOTO's! 'Normaal gesproken' komen de nieuwe mensen in het noorden van het eiland aan omdat daar de afstand tot Turkije het kortste is, nl 8 kilometer. Bij 'ons' is die oversteek 15 km. Best bijzonder dus dat ze direct bij het kamp aangekomen zijn.
De rest van de middag weer lekker in het zonnetje verder gewerkt aan het tekenen op de bank. Mimouna, ik en nog 2 resident volunteers hebben naast elkaar allemaal aan ons ontwerp gewerkt. Een beetje gek gevoel had Mimouna wel, want morgen is haar laatste dag hier. Vrijdag vliegt ze weer terug naar Nederland om dan vervolgens maandag weer te starten bij een vervolg stagebedrijf voor de rest van haar stageperiode. Zoals ze al aangaf: 'Ik heb geen zin om te gaan, maar wel om thuis te komen'. En zo kan het zijn. Gek om iedereen hier achter te laten. `Sommigen zitten hier al 3 jaar opgesloten in het kamp. Wij gaan gewoon weer naar huis. Dat kan onwerkelijk en oneerlijk voelen.
Vanavond is het Sports Night! Iedereen van Movement die zin heeft kan dan aansluiten voor een potje basketbal. Om de teamleden ook eens op een andere manier te leren kennen leek me dat een goed idee. Dus in de auto, mensen oppikken en naar het sportterrein. Basketbalveld is een groot begrip blijkt. Het is meer een soort geasfalteerd parkeerterrein waar lijnen op staan en 2 lossen baskets. Maarrrr.....er zijn hesjes voor beide teams, er is muziek, een hoop fanatisme en vooral ook lol ;-) Gedurende de wedstrijd moeten we ook diverse malen stoppen omdat er auto's over het veld rijden om weg te komen. Briljant! Vanwege m'n enkelblessure haak ik halverwege toch maar af. Helaas, want het is eigenlijk te leuk.
Comentarios