Vanmorgen gelukkig penselen kunnen kopen in een winkeltje vlakbij! Daarna even een koffie to go, en in de auto naar het kamp. Ik heb echt zin in het schilderen van vandaag. Helaas is er vandaag bijna geen zon. Het is ook een stuk kouder dan gisteren! Onderweg naar de Woodworkshop loop ik langs het quarantaine deel van het kamp. De mensen die gisteren in het kamp gearriveerd waren zitten nu daar. Ze verblijven in kale tenten, op kale stenige grond achter hekken met prikkeldraad. Moeilijk om te zien. Het ziet er zo troosteloos uit. De andere kant is dat ze wel 'geaccepteerd' zijn in het kamp. Ze kunnen over twee weken overgeplaatst worden naar het relatief vrije gedeelte.
Samen met Mimouna en Mahdi gaan we verder aan de banken werken. We hebben daar waarschijnlijk de hele dag wel voor nodig.
's Middags weer de Afternoon Foodline. Ik sta nu in Zone Green, de laatste die ik nog niet had gedaan. Hier worden alleen paketten klaargemaakt en naar de tenten gebracht. Ik help mee met zowel inpakken als wegbrengen. De mensen waar het naar toe gaat wonen in grote tenten waarin cabines van hout gebouwd zijn. Het is er tochtig, gehorig en druk. Smalle gangetjes met veel mensen. Allemaal even kleurig gekleed. We kloppen op de 'deur' bij iedere cabine als we de tas met eten ervoor op de grond zetten. 1 Dame komt direct naar buiten om iets te vertellen. Ik versta haar in eerste instantie niet, dus probeer ik maar of ze misschien ook Frans spreekt. Dat werkt gelukkig! Blijkbaar had ze die ochtend geen ontbijt ontvangen. Ik zeg dat ik er een notitie van zal maken. Veel meer kan ik niet doen helaas.
Na de Foodline even zelf eten. Vandaag is het pasta! We krijgen iedere dag van een cateraar warm eten aangeleverd in aluminium bakjes. Er zit ook altijd een soort platte pannenkoek bij. Tot nu toe iedere dag nog lekker ;-)
Na het eten weer verder met de banken. Ik help Mahdi met een ideetje voor zijn bank. Gelukkig had ik vanmorgen ook een rol schilderstape gekocht. Ik doe hem een stukje voor hoe hij die kan gebruiken voor een patroon. Het resultaat is super! Mahdi is helemaal trots. Echt tof om hem zo blij te zien.
Tussen door heb ik een gesprek met hem. Het is een indrukwekkend verhaal over zijn leven in Afghanistan, een verloren liefde en de reis via Turkije naar Lesbos. Hij zit ondertussen al 2 jaar in dit kamp. Ik probeer niet te veel te vragen en laat hem gewoon maar vertellen wat hij kwijt wil. We zijn door Movement gewaarschuwd om vooral zelf geen vragen te stellen. Sommige residents kunnen daar korter of langere tijd psychisch last van krijgen met alle gevolgen van dien.
Het is vandaag Mimouna's laatste dag, dus we geven even gas om haar bank zo ver mogelijk af te krijgen. Dat lukt helaas niet helemaal Ik beloof haar om dat nog voor haar te doen ergens de komende dagen.
Terwijl we naar de uitgang van het kamp lopen spreken 2 mannen ons aan. Ze vertellen dat ze 'No electricity' hebben. We krabben even achter onze oren; hebben we dan gisteren toch perongeluk verkeerde kabels doorgeknipt? Maar dat blijkt gelukkig niet het geval. Waarschijnlijk een probleem met de generator. Een van de mannen heeft een baby en nu geen verwarming. Echt heel vervelend. We kunnen niks anders doen dan ze verwijzen naar het camp management. Enigszins hopeloos doen ze hun beklag. Camp management doet volgens hun niks, ze hebben er totaal geen vertrouwen in dat die iets gaan oplossen vandaag. Het Camp Management is de Griekse Overheid. Ik hoor van Mimouna dat die het beleid heeft om vooral niks te comfortabel te maken in het kamp om een 'You don't want to come here' beleid te creëren. Daar hoeven ze dus inderdaad niet veel van te verwachten....
Om 17.30u hebben we vandaag Omáda. Dit is een bijeenkomst met alle visiting volunteers om te bespreken hoe je je voelt, of je ergens mee zit en waar je ook al je vragen kan stellen. Het is dus een groepsbijeenkomst en het kringetje wordt rondgegaan. Ik moet even wennen om voor een groep in het Engels mijn verhaal een beetje vloeiend te vertellen (ik had me niet voorbereid dus..... ;-)
Ik krijg ook te horen dat als er weer vluchtelingen in het kamp aankomen wij ze absoluut niet uit het water mogen halen. Er moet eerst gewacht worden tot de politie er is zodat zij zien dat wij ze niet geholpen hebben. Een van de vrijwilligers is samen met een paar anderen opgepakt terwijl ze in het noorden van het eiland mensen uit het water visten. Zij zijn aangeklaagd voor mensenhandel en hangt 25 jaar cel in Griekenland boven het hoofd. Echt vreselijk dat je dus zo tegen je instinct in mensen niet zou kunnen helpen.
Comments