Dag 7 van 21

Vanmorgen vroeg(er) opgestaan om Mimouna naar het vliegveld te brengen. Zij gaat na 3 maanden weer terug naar huis. Het voelt voor haar heel dubbel, wat ik me wel voor kan stellen. 3 Maanden is niet niks. Er is hier letterlijk van alles opgebouwd. Van nieuwe vriendenschappen tot mooie werken. Gek om dat nu zo achter te laten. Ik raad haar aan om toch nog even een weekje rust te nemen voordat ze verder gaat met haar stage in Nederland. Ik denk dat het goed is om alles rustig te kunnen laten bezinken.

We doen nog een bakkie koffie voordat we afscheid nemen. Mimouna gaat terug naar Nederland, ik ga terug naar het kamp.

Weer in het kamp aangekomen jeuken m'n handen om verder te gaan met de decoraties van de banken. Het weer is echter slecht. We hadden gisteren de banken al onder de overkapping van de Wood workshop gezet, maar het dak lekt en aan de slagregen is ook niet te ontkomen. Dan maar wachten tot het droog wordt.

Er blijkt niks voorhanden om de banken mee droog te maken na de buien. Dus ga ik op zoek naar een doek of papier! Helaas......In geen 1 dixie is wc papier te vinden, laat staan dat er ergens doeken liggen. Gelukkig blijkt in the Office een doos met tissues te staan. Ik haal die op om de bank droog te deppen en in iedergeval stukje bij beetje verder te kunnen werken. Zo gaat het de hele dag door. Regen, drogen, verven, regen, drogen, verven. Uiteindelijk is het resultaat nog best OK ;-) Samen met Ali worstelen we hier doorheen. Hij werkt aan zijn bank, de Delftsblauwe bank komt af, en met het afmaken van de bank van Mimouna kom ik halverwege. 's Middags is Ali nergens meer te bekennen. De residents houden duidelijk niet van regen. Ik kan ze geen ongelijk geven.

Tijdens de Afternoon Foodline sta ik in Zone Red samen met Teamleader Khodadad. Het is een ontzettend vriendelijke rustige man. Hij vertelt in de momentjes tussendoor over zijn jarenlange reis naar een veilig land. Van Afganistan naar Iran, naar Turkije, naar Griekenland. Hij heeft ondertussen een paspoort gekregen en verwacht over een dag of 20 naar Duitsland te vertrekken. Hij wacht nog op het paspoort voor zijn vrouw. Ik hoop maar dat niks meer roet in het eten gooit.

Rond 17.00 ruim ik alle verfmaterialen op. Ik pik Bram en Onno op bij de uitgang en samen rijden we terug naar Mytilini. Ik ga eerst langs huis om even schone, droge kleren aan te trekken. Ik bedenk me dat de residents die optie niet echt hebben. Vooral in de tenten is het nat en klam. En van een hele dag in je tent zitten wordt je bepaald niet blij.

Eliana (mijn landlady) is zo lief om me gebruik te laten maken van een wasmachine in de berging onder mijn studio. Ik ga dus naar de winkel om wasmiddel te kopen. Vol goede moed ga ik er mee terug naar huis, pak alle was, en doe alles in de machine. Ik zet hem aan, maar er gebeurd vervolgens niks.... Ook de wasmachine werkt op z'n Grieks, hij heeft een extra duwtje nodig ;-) Ik denk prima, over 1,5 uur ga ik wel weer eens kijken. 5 minuten later echter klopt Eliana op mijn deur. Ik blijk wasverzachter gekocht te hebben in plaats van wasmiddel! Ik had werkelijk waar geen idee! We proberen hem uit te zetten en te openen zodat we het programma opnieuw kunnen starten. Dat lukt natuurlijk niet omdat er al water in staat. Eliana gooit er nog wel wat echt wasmiddel van haar bij. We zullen zien of de was er vanavond schoon uit komt!

De eerste week zit er al weer op! Vanavond even lekker bellen met het thuisfront, netflixen, wat lezen en dan morgen een beetje uitslapen.